Rugbyclub Octopus
Zaal Heimeriks in Uden 1974, Cees Vlasman en Hans Brian spreken een aantal jonge enthousiaste Udense gasten toe. Paul van Hoorn, Albert van den Broek, Bert Higler, Guus Huydens en ik zij de gek. Rugby in Uden, na Den Bosch, Boxtel, Tilburg, allen gestart in dezelfde periode. Eerste training o.l.v. Cees, gedreven, onwennig maar leuk, de bal, het veld en de regels alles was volkomen nieuw voor ons. Al snel werd de eerste wedstrijd afgesproken, nieuwe leden stroomden toe, zoals Willie Berns en Mark de Laat. Op naar Den Bosch, Octopus had slechts witte t-shirts aan en verdedigde moedig de stand tegen een al duidelijk meer volwassen Dukes (de stand ben ik gemakshalve maar vergeten).
Toch ontwikkelde zich iets leuks, talenten van sommige spelers afgewisseld met totaal ongeschikte maar goed willende mannen. Octopus groeide, aanwas van Engelse Ossenaren, ja zelfs een echte Marrokaanse international HAMIDA meldde zich met zijn broer op de training. Deze man maakte zijn tackles zo hard, dat verschillende jongens het al snel voor gezien hielden (Jan Jaap Rietveld 1 training). Dit alles speeldezich af in het stadion van Uden waar nu ateletiek vereniging "De Keien" is gehuisvest. Bestuurlijk meldde zich een aantal sterke figuren zoals Henk Menkveld en Malcolm, samen met Cees en Harry de Jong al heel snel gecompleteerd met Joost de Laat bleek de trein niet meer te stoppen. Octopus vestigde een goede naam en nestelde zich in de landelijke competitie.
We genieten nog iedere dag van hun prestatie, het eigen clubhuis en de sterke financiéle basis. Zeker nu is dit een kroon op al het werk wat Joost en de anderen hebben gepresteerd. Markante namen die zoal voorbij gekomen zijn: Rob Reders, een overdreven zwaar geschapen man, vrouwen versierder maar in het veld onopvallend. Hans van de Pelt, een voorbeeld qua inzet en mentaliteit. Guus Huydens, verzorgde jaren lang de training, en vele, vele anderen. Ik herinner me nog hoe Rob Hanegraaf al duikend over een hegje zijn schouder brak, alweer een speler minder voor zondag. Eugin de Liezer, Co Bunthof en Kees Vermeulen, Bart v.d. Einde, Daan Sopar allemaal potentiéle talenten. De volgende generatie dragende figuren Maarten Zegers, Ruud Maas, Mark van Bommel, Roel Menger, Peer Sopar, Gijs van Dijk, Robert van de Burgt, Michiel Duivendijk de gebroeders van den Dungen, Martin Vieleers enz. enz.
Octopus bracht ook unieke figuren op het Nederlandse Rugby veld zoals Paul Mooren (Nieuw Zeeland), een perfecte speler en aanvoerder. Kelly uit de USA, de hardste speler die ik ooit heb gezien, vernietigende tackels, onze tegenstanders baalden al als hij het veld betrad. Uiteraard verschillende trips naar met name DEVIZES in Engeland stonden jaarlijks op de kalender. Ik herinner mij nog de eerste wedstrijd in Uden tegen de jeugd van Devizes. Octopus verloor kansloos met meer dan 100 punten verschil. Ontredderd namen we de Devizes mee naar Den Haag, we voelden ons een stuk beter na dat ook Den Haag verslagen werd door dit jeugdteam. Maar toen na 10 jaar vriendschap Octopus een overwinning boekte op Devizes was het plotseling over met de liefde.Uit die periode stamt ook de Hans 1-code, samen met Eugin heeft dit honderden punten opgeleverd. Ook de bijnaam van Willie "Boom Boom" Berns vindt zijn oorsprong in die dagen. Willie was in staat 2 centers simultaan te tackelen.
Octopus ontwikkelde zich verder met figuren zoals Toon Verkuylen, Kees Verschoor, Eric van Goor, Iwan Rutten, Maarten Verwijst, Paul Zegers en Thijs Gevers. Octopus kwam in zijn sterkste opstelling uit in de Nationale Beker finale in Arnhem. De tegenstanders waren "The Pigs", een zinderende dag, Mark de Laat als aanvoerder en alle spelers optimaal geconcentreerd. Een absolute kroon op het werk van de trainer, aanvoerder en spelers.
Octopus schrijft geschiedenis en sluit de wedstrijd winnend af. Nog regelmatig komen alle sterke verhalen in ons clubhuis voorbij, en zo hoort het ook, Octopus is immers van ons allemaal.
De eerste Godenzonen als opvolgers van de oprichters generatie hebben zich al gemeld, dus de toekomst van de club is gegarandeerd. Ik sluit af met een gevoel van enorme trots op ons clubje, en kijk met genoegen naar de nieuwe lichting jonge mannen die iedere zondag weer onze kleuren verdedigen. Ik ben er zeker van dat ook zij een onvergetelijke tijd bij Octopus beleven, en kan alleen maar zeggen, het is voorwaar de moeite waard een Octopusser te zijn.